Cultuur snuiven in Ubud

Inmiddels zitten we tijdens het schrijven van dit verslag in Ubud, het cultureel centrum van Bali. Het schrijven van deze verslagen is voor ons niet alleen leuk om op die manier alles te onthouden en met jullie te delen, ook is het elke keer weer prettig om de reacties van iedereen die dit leest terug te lezen.

Na aankomst in Padangbai kreeg Latoya last van haar maag, waardoor zij gedurende onze tweede dag niet uit haar bed is gekomen. Richard wilde er wel even uit en ging met Maddi, een medewerker van de guesthouse die zich voordeed als ‘driver’, even naar het plaatsje Klungkung om daar te pinnen. Richard en Maddi konden het goed met elkaar vinden gezien hun gezamenlijke interesse in voetbal. Maddi’s favoriete Nederlandse voetballer is Van Persie. In het Indonesisch worden de letters F en V uitgesproken als de P waardoor het enige moeite kost om uit te vogelen wie nou precies bedoeld werd met Pan Persie. Richard deelde de middag verder in met een beetje rondlopen op het strand, maar voelde zich erg eenzaam zonder Latoya. Iedereen in de guesthouse voelde zich begaan met Latoya en dat deed haar goed.

Aangezien de daaropvolgende nacht goed werd doorgebracht door de zieke, besloten we om de andere ochtend een tourtje oost-Bali te doen. Maddi wilde ons wel rondrijden en na het ontbijt op dak vertrokken we om 08:30u. Onze eerste bestemming was het plaatsje Celuk waar we toeschouwer waren van een traditionele Balinese dans c.q. toneelstuk onder begeleiding van gamelanmuziek genaamd Barong & Rangda. Na dit amuserende schouwspel bezochten we een kusntgalerij van verschillende schilders in Batuan. Nadat we hier waren uitgekeken, we konden ook een schilderij kopen maar dat leek ons niet erg praktisch gedurende de komende vijf weken, gingen we naar de Sacred Monkey Forrest dat wordt bewoond door grijsharige makaken die we eerder in Lombok al hadden gezien. Onze gids leidde ons vervolgens verder langs de eeuwenoude Pura Tinta Empul (Hindoeistische tempel met zogenaamde hot springs), een prachtige locatie met uitzicht op de Gunung Batur en daarbij behorende kratermeer Danau Batur waarna we de tour afsloten in een waar toprestaurant met een zowaar nog mooier uitzicht op rijstvelden en de, helaas, benevelde Gunung Agung. Deze laatstgenoemde berg/vulkaan is de hoogste en meest heilige berg van Bali.

Latoya voelde zich tijdens de toch niet helemaal top, maar toen we terug kwamen in Padangbai was ze weer aardig het vrouwtje. Ze verzamelde al haar moed en bestelde een pizza, die prompt werd omgedoopt tot lekkerste-pizza-tot-nu-toe-in-Indonesie. Helaas was Latoya’s maag nog niet echt voorbereid op al dit lekkers en de gang naar het toilet werd met regelmaat bewandeld. Om klokslag 04:00u waren we allebei klaarwakker, tesamen met de lokale zwerfhondenpopulatie, vogels, kippen en zelfs buitenspelende kinderen.

We zouden de volgende dag eigenlijk naar Ubud gaan, maar dat leek ons niet verstandig. We schakelden Maddi weer in die ons wel naar Ubud bracht maar dan naar het ziekenhuis. Latoya werd onder de loep genomen en kreeg medicijnen voorgeschreven. Halverwege de middag waren we weer terug op onze kamer en Richard vermaakte zich de rest van de dag met het lezen in een boek terwijl Latoya weer zielig op bed lag. Inmiddels hadden we besloten om de andere dag wel te vertrekken uit Padangbai naar onze volgende bestemming Ubud. In eerste instantie twijfelden we tussen Lovina en Seminyak, maar vanwege uiteenlopende redenen kozen we voor Ubud. Toen we de kamer wilden afrekenen bleek de ‘driver’ Maddi niet alleen driver te zijn, maar ook nog eens baas van de guesthouse. Bescheidenheid siert de mens, zullen we maar denken.

We vertrokken de volgende dag om 10:00u met een shuttle naar Ubud. Inmiddels hadden we contact gelegd met Gandra House in het centrum van Ubud en daar zou nog wel een kamer vrij zijn. De shuttle zette ons na een klein uurtje af in het centrum van Ubud en we liepen met onze zwaar bepakte rugzakken in de hitte naar Gandra. Gelukkig hadden we het vrij snel gevonden en we waren blij dat we na drie (saaie) dagen Padangbai nu in het drukke, rumoerige Ubud waren gearriveerd. Latoya voelde zich door de medicijnen inmiddels een stuk beter en na een half uurtje rondlopen waren we op de plaats van bestemming.

We werden begroet door de oude mevrouw Gandra, die ons de kamer liet zien. Latoya vond het in orde, alleen bleek de door de Lonely Planet betitelde “modern bathroom” een doodgewone badkamer te zijn met lekkend toilet, lekkende koudwater douche, lekkende wasbak en prima spiegel. In deze drie weken zijn we wel wat gewend en namen hiermee genoegen. De locatie was tevens heerlijk dicht bij het centrum én de plaatstelijke markt.

Nadat we waren geinstalleerd waren we voornemens om Ubud op ons gemak te verkennen en de markt was ons eerste doel. Latoya was meteen niet te houden na het aanschouwen van de duizenden zonnebrillen, armbandjes en andere prullaria. Richard volgde zonder gemor en bij de eerste de beste stand sloeg Latoya een zonnebril op de kop. Latoya liet tevens zien een goede leerling te zijn, na een mislukt afding-incident op Java, ging het haar dit keer een stuk beter af.

Een markt zoals deze is in elke stad in Indonesie wel terug te vinden. Groente, fruit, beeldjes, aanklampende verkopers, veel gekrijs en geroep, stoffige ondergrond. Het hoort er allemaal bij en we voelen ons er inmiddels aardig in thuis. Naast de markt bestaat Ubud uit twee hoofdstraten, de Monkey Road en Jalan Raya Ubud waar het leven zich voornamelijk afspeelt. Beide straten bestaan grotendeels uit gallerijen, winkeltjes en restaurants. Heel veel restaurants.

We slenterden terug naar onze kamer om wat op te frissen waarna plots de stroom uitviel. Het was nog wat schemerig buiten, dus geen paniek. We liepen naar een prima restaurant en bij aankomst was het inmiddels pikdonker buiten, waarna steeds meer het besef kwam dat het gehele dorp was getroffen door deze stroomuitval. We aten onze heerlijke maaltijden onder het genot van een kaarslicht waarna we nog wat genoten van de aparte sfeer in het donkere Ubud.

Blijkbaar is deze stroomstoring een structureel en periodiek terugkerend fenomeen. Bali is een klein eiland en is op het gebied van elektriciteit volledig afhankelijk van het veel grotere Java. Soms wordt er teveel elektriciteit gebruikt in Bali waarna een willekeurig dorp eraan moet geloven. Op zo’n moment springen de stoppen en kan het zomaar gebeuren dat er vijf uur zonder stroom moet worden geleefd. Inmiddels is men er wel achter dat dit zo niet kan en wordt ook in Bali een elektriciteitscentrale gebouwd die het volledige eiland moet kunnen voorzien in hun behoeften. Sterker nog, de bouw is ruim tien jaar geleden gestart in het noorden van Bali maar het verbaast ons niks te horen dat de men nog altijd ‘bezig’ is.

Gister hebben we twee fietsen gehuurd en zijn we ‘s ochtends heerlijk sportief begonnen aan een mini Tour de France. Richard had met behulp van de Lonely Planet een route van 23 km. uitgestippeld die leidde langs prachtige rijstvelden, kronkelende wegen, schattige dorpjes en hier en daar een (flink) hellinkje. De route bestond uit drie etappes en beide sportievelingen hadden er zin in! We besloten om lekker vroeg te vertrekken omdat het dan nog niet zo warm zou zijn. We stapten op onze mountainbikes die, zelfs voor Latoya, iets te klein waren. De fiets van Richard onderscheidde zich door het ontbreken van versnellingen en Latoya had ze wel maar wist niet hoe deze werkten en heeft zeker de helft van de rit in de laagste versnelling rondgefietst.

We begonnen onze eerste etappe in de Monkey Road die nog heerlijk bergafwaarts liep. Tegen het verkeer in belandden we aan het einde van de straat waarna het echt begon. Ondanks het vroege tijdstip waren bij Richard de eerste zweetdruppels al ontstaan terwijl Latoya het tempo van Richard maar met moeite kon bijbenen. De eerste etappe ging door prachtige buitenwijken ten zuiden en zuidwesten van Ubud. Uiteindelijk was de eerste etappe zo zwaar dat we op een afstand van 7 km. zeker drie keer moesten stoppen om op adem te komen. Richard had er aardig de vaart in, verloor door zijn snelheid zelfs zijn flesje water, maar Latoya was dit sportieve geweld niet gewend en smeekte om te stoppen. We hebben uiteindelijk doorgezet tot het einde van de eerste etappe waarna we volledig bezweet in hartje Ubud belandde. Richard’s shirt was inmiddels donkergrijs in plaats van lichtgrijs en Latoya kon amper fatsoenlijk lopen, praten en ademhalen waarna we terug naar onze guesthouse gingen. Onze ambitieuze plannen om een dagje te fietsen duurden uiteindelijk niet langer dan twee uur en dat was meer dan voldoende.

We besloten om het ’s middags wat rustiger aan te doen en liepen als twee makke lammetjes door de straten van Ubud en gingen nog maar een keer de markt op. Latoya ging op haar gemak op zoek naar een mooie broek van batikstof en haar oog viel op een klein kraampje. Helaas, wat ze zocht lag hier niet tussen. Terwijl ze door wilde lopen werd Latoya door elke naburige kraamhoudster aangesproken/vastgegrepen en werden haar handen zonder pardon volgepropt met kledingstukken. Ook hier zat niks leuks tussen en uiteindelijk wist ze te ontsnappen. Verderop hadden we wel beet: twee mooie zonnebrillen. Alleen erg frappant dat deze twee zonnebrillen samen net zoveel kosten als de ene zonnebril van de dag ervoor. Ach ja, misschien een slechte deal gister of een goede deal vandaag?

De rest van de dag hebben we rondgelopen, gegeten, uitgerust, gegeten, rondgelopen en nog een beetje gegeten. Met recht kunnen wij beamen dat Ubud het culturele centrum van Bali is. Het eten was voor ons elke keer weer een hoogtepunt!

Vandaag is onze laatste dag in Ubud, morgen vertrekken we per shuttle naar Sanur waar we de laatste week in Indonesie zullen verblijven. Omdat we naast het verorberen van al dat lekkere eten ook eens een kijkje achter de schermen wilden nemen hadden we ons gister ingeschreven voor de Cooking Course van Bumi Bali. Deze ochtend meldden we ons om 09:00u in het restaurant Bumi Bali waar we met drie andere cursisten (de Nederlandse Edith en twee Engelse meiden) enthousiast begonnen aan dit culinaire avontuur door de Balinese keuken.

Na een korte introductie begonnen we de cursus met een bezoek aan de eerder genoemde markt waar we kennis maakten met alle ingredienten en typische Indonesische specerijen. We gingen terug naar het restaurant waar we dan echt gingen beginnen en samen met de kok, genaamd Joman, kozen we zes gerechten uit. We zullen hier inhoudelijk niet teveel over vertellen, aangezien Latoya deze gerechten bij terugkomst in Nederland aan iedereen zal demonstreren. Dit onder begeleiding van meesterchef Richard, die vooral uitblonk in het draaien van Balinese varkenssaté.

Het einde van de middag in Ubud nadert en we gaan zometeen maar eens genieten van ... een heerlijke maaltijd! Morgen vertrekken we om 09:00u naar Sanur en zal onze laatste week van de eerste maand aanbreken. Wat gaat het snel... we hopen jullie allemaal snel weer te zien, maar eigenlijk ook weer niet hahaha.

Groeten vanuit een warm en knus Ubud