The Beach

Door de lengte van onze verslagen, hebben we blijkbaar wat mensen opgezadeld met problemen om door deze verslagen heen te worstelen (Belly, Naffy, ...). We zullen vanaf nu (proberen) de verslagen aanmerkelijk korter te houden.

Op dit moment zitten we onze laatste dag in Krabi uit en we moeten zeggen, het was hier erg aangenaam vertoeven. De reden dat we weg gaan uit de - volgens velen - mooiste provincie van Thailand komt puur en alleen door het weer. De laatste drie dagen zijn we geconfronteerd met de gevolgen van een intense noordoostelijke monsoon die over de Golf van Thailand trekt en daardoor grote delen van Zuid-Thailand voorziet van regenbuien. De provincie Krabi, gelegen aan de westkust, komt er nog 'goed' vanaf aangezien voor de oostelijke provincies een serieus weeralarm is aangekondigd vanaf woensdag 18 november j.l. "Cool to cold weather, heavy raind and strong wind-waves".

In de eerste dagen konden we nog met volle teugen genieten en dat hebben we gedaan. Zaterdag hebben we ons ingeschreven voor een boottrip genaamd Phi Phi Islands die ons onder andere bracht naar, je raadt het al, Ko Phi Phi. We werden om 09:00u bij ons hotel opgepikt door een songteaw (pick-up truckje met een overkapping en ingebouwde bankjes) die ons naar Ao Nang bracht. Ao betekent baai en Nang.., weten we niet. Ao Nang is een immens toeristisch plaatsje vanaf waar veel boten naar andere stranden en eilanden vertrekken. Zo ook de onze, een prachtige witte speedboot die plaats biedt aan 22 passagiers.

Met zo ongeveer iets meer dan het maximaal aantal passagiers - wat overigens heel normaal is in Thailand. Zoals wij in Nederland het begrip 'vol' kennen, daar geeft men hier in Thailand een veel ruimere betekenis aan. Wat nou "vol is vol"?! Er kan nog veel meer bij! - vertrokken we vanuit Ao Nang en we brachten een bezoek aan achtereenvolgens Bamboo Island, Viking Cave, Lohsamah Bay, Pileh Bay, Maya Bay, Monkey Bay, Ko Phi Phi Don en Hin Klarng. Vooral Maya Bay, gelegen op Ko Phi Phi Lee, is een populaire bestemming voor toeristen na de opnames van de film The Beach in 1999. Tijdens de bezoekjes aan bovengenoemde plaatsen konden we snorkelen, van de stranden genieten en de eilanden verkennen. Het snorkelen in open zee op de laatste locatie was indrukwekkend. We zwommen tussen ontelbare gele visjes en boven een prachtig koraallandschap.

Bij terugkomst werden we met een aantal andere mensen van de tour in een minibusje gepropt en terug naar onze verblijfplaatsen gereden. Onze chauffeurs kregen onderweg nog ruzie met een lokale bewoner nadat ze met het minibusje een gedeelte van zijn tuin per ongeluk kapot hadden gereden. De woedende gedupeerde sprong uit zijn vel en ging de chauffeur bijna te lijf. Hij trok hem achter zijn stuur vandaan en haalde de sleutel uit het contact zodat we niet weg konden! Richard werd pissig en ging zich ermee bemoeien. Blijkbaar onder de indruk van een boze Richard gaf de man de sleutels terug aan de chauffeur en konden we, na een paar sorries, de rit hervatten.

Overal waar we op straat lopen worden we aangesproken door touts en/of mannetjes die iets verkopen. In Krabi is dit een stuk minder, maar toen we die avond over straat liepen hoorden we een Thaise "hello" uit een donker hoekje. Inmiddels zijn we hierin aardig ervaren en, waar we in het begin nog regelmatig nieuwsgierig omkeken, liepen we nu volledig negerend door. Latoya was echter nieuwsgierig en zag dat het de vriendelijke jongen van cafe 89 was die ons, volledig gemeend en zonder enige bijbedoeling, simpelweg een goedenavond groette. Oeps. 's Avonds hebben we een filmpje gekeken, The Italian Job, met de andere gasten in 89. Richard mocht de film uitkiezen, dit tot kritiek van een van de andere gasten: "The old one was much better".

De tweede dag, zondag, hebben we een scooter gehuurd (voor 200 baht, zo'n 4 euro) en zijn we naar Ao Nang gereden. Het duurde even voordat we er waren en na een paar keer verkeerd te zijn gereden, kwamen we er toch. Daar een uurtje of twee rondgekuierd, beetje van het lekkere weer genieten en aan het strand gezeten. Het blijft een gaaf uitzicht met die grote kalkstenen rotsen die op dramatische wijze uit de zee verrijzen. 's Middags terug naar Krabi waar we een bezoekje brachten aan de Tiger Cave Temple (Wat Tham Sua) die we al vanaf zo'n vijf kilometer afstand konden zien! Deze tempel staat bovenop het puntje van een 600 meter hoge berg en is alleen te bereiken via een trap met 1.237 treden!! Dapper gingen we een poging wagen maar na 182 treden en evenzoveel brutale aapjes hielden we het voor gezien. Wat een klim zeg. Het was veel te warm hiervoor en het einde van de dag kwam in zicht, dus we gingen maar lekker terug.

Na een verfrissende douche gingen we downtown Krabi in en wilden we bij een Italiaans restaurantje, genaamd Bolero, eten. Het restaurant was weliswaar open, maar er kon niet gegeten worden :S. Wel attendeerde de ober ons erop dat er vanavond live muziek wordt gespeeld en daar zijn we allebei altijd wel voor in. Echter, waar we al eerder regelmatig tegen aanliepen, bleef ook dit keer de beperkte Engelse spreekvaardigheid een struikelblok. "Tonight live music!". "Oh nice, what kind of music?". "9 o'clock". Dus maar weer naar 89, de avond afgesloten met een drankje en getoeter van een baby-olifantje dat over straat liep...

Maandag stond de Krabi Jungle Tour op het programma. We waren fit, hadden onze stevige schoenen aangetrokken en waren helemaal klaar voor. De eerste attractie was... de Tiger Cave Temple. Huh, aahhh nee he. We hadden echt geen zin in die 1.237 treden en de gids had daar wel begrip voor. Maar geen reden tot paniek, het complex bestaat uit veel meer dan alleen die 1.237 treden dus ze leidde ons rond op het complex tot we bij weer een trap aankwamen. Dit keer een iets kleinere, maar door de belabberde conditie van de treden zag ook deze trap eruit als een helse opgave. Uiteindelijk viel het mee en na 135 treden omhoog en 87 naar beneden kwamen we uit op een afgesloten stuk bos tussen de rotsen. Hier waren we getuigen van de leefsituatie van de plaatselijke monniken en een paar prachtige grotten.

De tour werd hervat naar een hot spring waterval waar we heerlijk konden badderen in water van +40 graden. De warmte van dit water wordt gegenereerd uit de aarde en het wordt aangeraden om er niet langer dan twintig minuten in te zitten vanwege de grote hoeveel mineralen in het water. Hierna gingen we naar de Emeral pool (Sra Morakot), een vijver met natuurlijk water midden in de jungle. Dit water was met zijn 30 graden een stuk koeler dan de hot springs maar ook heerlijk. We sloten af met een ritje van een uur op een olifant in een van de vele olifantenparken in de omgeving van Krabi.

Dinsdag stonden we al om 06:30u op! We zouden om 08:00u worden opgehaald omdat we ons hadden opgegeven voor een dagje kanoen in het natuurgebied van Ao Thalane. We gingen ontbijten bij, het wordt eentonig, 89 en Richard kreeg thee met mieren. Dat had hij niet besteld, dus hij kreeg zijn normale thee met sorry. We werden stipt om 08:00u opgehaald (het moet gezegd worden, men is hier in Thailand tot nu toe altijd op tijd) en de songteaw (je weet wel, zo'n pick-up truck) werd aangevuld met een Belg en een gezinnetje uit Singapore bestaande uit vader, moeder en zoon.

Het gezinnetje kreeg een kano toegewezen, wij een kano en de Belg mocht met de gids. Ons begin was dramatisch en Singapore en Belgie waren binnen no-time uit ons zicht. Het was voor ons allebei de eerste keer in een kano en de samenwerking liet nog aardig te wensen over. Richard riep stoer naar Latoya: "Laat mij het maar alleen doen". Maar Latoya liet zich niet kennen en uiteindelijk kregen we de techniek onder de knie: links, rechts, links, rechts, links, rechts. Het ging steeds beter en na een half uurtje hadden we de andere twee kano's ingehaald. De gids vertelde ons het e.e.a. over de prachtige rotsen, grotten en het gebied Ao Thalane. Na vier uur kanoen door mooie lagoons en het beboste water kwam de finish in zicht en mochten we aansluiten voor de lunch. Na de lunch ging iedereen, behalve wij, naar het olifantenpark. Aangezien wij al ervaren olifantenrijders waren, hadden we besloten om 's middags naar een Catfish Farm te gaan. Voor iedereen die niet weet wat catfishes, oftwel meerval, zijn, dit zijn verschrikkelijk hongerige vissen die zo'n twee meter kunnen worden en 50 kg. kunnen wegen. Flinke jongens. Na deze rondleiding gingen we Singapore en Belgie ophalen bij het olifantenpark en iedereen mocht voldaan terug naar zijn verblijfplaats. Het was inmiddels begonnen met regenen en toen iedereen was afgezet, wij waren weer de laatsten, begon het te stortregenen! En geloof ons, dan zit je ondanks een dak boven je hoofd niet droog in een songteaw. 's Avonds film gekeken bij 89: The Beach.

Woensdag hadden we nog niks op de planning toen we om 08:00u opstonden. Het was bewolkt buiten, dus de keuzes werden beperkt. We besloten een scooter te huren en naar het nationale park van Khao Phanom Benja te gaan. Dit park is een stuk minder toeristisch en dat bleek ook wel toen wij onze scooter parkeerden tussen een handje vol andere voertuigen. Met een kaart van het park in onze handen stonden we voor de wegwijzers en konden we kiezen uit twee watervallen en een view point. We besloten de eerste waterval, de Namtok Huai To, te bezoeken en deze zou op ongeveer 300 meter van de hoofdingang liggen. Na 300 meter kwamen we inderdaad aan bij een waterval, maar slechts het begin. Het was maar goed dat we stevige schoenen hadden aangetrokken want de tocht die volgde was er een die in de boeken mag. Omdat het de dag ervoor zo geregend had waren de paden slipperig en we moesten goed uitkijken om niet 70 meter naar beneden te vallen, want zo hoog was het. Eenmaal boven aangekomen, na een klein uurtje klimmen en klauteren, voelden we ons helemaal het mannetje en konden we genieten van het mooie uitzicht. Hier kwam echter snel een einde aan, toen we beseften dat we ook nog naar beneden moesten. Ook dit lukte met hier en daar wat gemopper en een scheldwoordje links en rechts. Toen we helemaal bezweten en uitgeput beneden kwamen, had Richard het op zijn heupen en confronteerde Latoya met het voorstel: "Zullen we ook de volgende waterval bekijken?". Latoya geloofde haar eigen oren niet, maar stemde in. De tweede waterval was een stuk minder mooi dan de eerste, maar het pad er naar toe was minstens zo moeilijk begaanbaar en leidde tot komische taferelen (Latoya die boos tegen een steen trapt). Een uurtje verder konden we ook deze waterval van ons lijstje strepen en gingen we onze scooter zoeken om lekker uit te waaien. We gingen met de scooter dezelfde weg terug, wilden nog een grot bezoeken, maar konden deze tussen de olifantendrollen niet vinden. Helaas, dan maar terug naar Krabi, want het was al laat geworden.

Gister besloten we om naar Ao Nang te gaan met een songteaw. In Ao Nang kochten we een ticket om met een longtail boot naar Railey te gaan. Railey is een plaatsje ten zuidoosten van Ao Nang en, ondanks dat het op het vaste land ligt, alleen bereikbaar over zee. Railey heeft een westelijke en oostelijke kust en volgens de Lonely Planet is Railey West een waar paradijs. Dus wij benieuwd en na een boottochtje van nog geen kwartier kwamen we er aan. Nou het was er prachtig, geen woord over gelogen. Al moeten we wel zeggen dat al deze eilanden en kusten wel erg op elkaar lijken... Om een lang verhaal kort te maken, we gooiden onze handdoekjes neer, deden wat strandzaken en zijn om 15:00u met eenzelfde boot terug naar Ao Nang gegaan.

We hadden inmiddels al besloten om de laatste week van onze vakantie (het is wel erg snel gegaan hoor!) te chillen onder het mom van zon, zee & strand. Ons oog was gevallen op een prachtig hotel in Phuket aan de westkust aan het strand van Patong. Helaas, door de slechte weersomstandigheden van de laatste dagen en de weinig betrouwbare voorspellingen van de komende week hebben we besloten om het hotel in Phuket te annuleren en onze locatie te wijzigen. We vertrekken morgenochtend om 09:00u naar ........

Nou, het is helaas niet gelukt om dit verslag kort te houden. Dus Belly en Naffy zullen het er toch mee moeten doen. Waarschijnlijk zal het volgende, laatste, verslag een stuk korter zijn aangezien we geen gekke dingen meer gaan doen behalve genieten van het weer.

Tot de volgende keer vanuit ........