Tidak, terima kasih

Vanavond onze laatste avond in Yogyakarta en het waren weer drie leuke dagen. Eigenlijk was ik altijd voornemens om me zo weinig mogelijk te bemoeien met het schrijven van verslagen, maar gezien de leuke ervaringen wil ik Latoya dan toch wel enigszins ontzien in deze 'verplichting'. Tuurlijk is het niet verplicht om verslagen te schrijven, maar er gebeurt hier zoveel. Zoveel leuke, nieuwe dingen!

Zoals jullie hebben gelezen heeft de hoofdstad Jakarta al een behoorlijke indruk op ons gemaakt en hebben we onze reis per trein voortgezet. In de trein kwamen we tot rust en hebben we de eerste dagen wat doorgenomen. Natuurlijk is Jakarta een stad die nooit stil staat en die enorm veel indruk heeft gemaakt, maar het is ook een echte hoofdstad. Grote kantoorgebouwen met de logo's van grote internationale bedrijven wisselen af met ontzettend veel zwerfvuil op de straten. Ook het contrast tussen rijk en arm is enorm en tijdens de treinreis kwamen we langs huisjes met golfplaten, mensen in zogenaamde krottenwijken en bedelende straatverkopers.

Goed, acht uur verder kwamen we aan in Yogya en ook daar is de gemiddelde Indonesier maar wat behulpzaam om ons te helpen met het zoeken van 'the perfect place to stay'. Onderweg hadden we ons al wat georienteerd in de Lonely Planet en kozen ervoor om te voet vanaf het station naar de Sosrowijayan Area te gaan. Deze wijk ligt naast de bekende Jalan (wat onder andere straat betekent) Malioboro en bestaat uit twee hoofdstraten die verbonden zijn door twee steegjes, Gang I en Gang II. We doken meteen in Gang I en daar stapten we het eerste de beste guesthouse in. We werden begroet door twee mannen die ons het kamertje lieten zien waar een groot bed stond dat 90% van de oppervlakte van de kamer innam. Het zag er verre van uitnodigend uit en de beelden van de film The Hostel schoten door mijn gedachten. Op naar de volgende! Ondertussen werd Latoya in het Indonesisch aangesproken door een lokaal mannetje die zich opperde als een specialist van alle hostels en die ons wel wilde rondleiden. Nou, we waren hem al snel beu dus we kozen voor het eerstvolgende guesthouse. Het was bloedje heet en met onze 20 kg. wegende backpack op de rug waren we nou niet echt in optimale conditie om op ons gemakje door deze Area te lopen. We hebben geen idee wat de naam is van de guesthouse, het kostte 100.000 IDR per nacht en het zag er redelijk uit dus we waren het er snel over eens. Doen.

Het mannetje was ondertussen gevlogen en we gingen op ons gemakje door de Area wandelen en over de Jl. Malioboro. Wat meteen opviel was de stortvloed aan becak-rijders die de weinig originele tekst: 'becak, becak' gebruikten om je de becak in te lokken. Voor iedereen die niet weet hoe een becak eruit ziet, google maar even. Het afwimpelen was trouwens ook redelijk simpel en een 'Tidak, terima kasih' oftewel 'No, thank you' volstond 9 van de 10 keer. We belandden in een simpel restaurant in de Area en hebben onze buik volgegeten. De avond sloten we af in de Lucifer Bar, waar een lokaal bandje optrad dat bestond uit mannetjes van een jaar of 18.

De tweede dag hebben we ontbeten en waren we getuige van de manier van laden/lossen van frisdrank in het plaatselijke eetcafe. De bestuurder op de scooter reed met zijn scooter het eetcafe in en bezorgde aan de bar een kratje colaflessen. Het kan gewoon. Vervolgens besloten we om met de becak naar de Prawirotaman Area te gaan dat aan de andere kant van de stad ligt, de tweede bekende wijk van Yogya die barst van de hotels en guesthouses. Onze target was Metro Guesthouse en daar was nog een kamer vrij. De eerste rit met de becak was een ervaring op zich en we werden voor het eerst deze vakantie geconfronteerd met afdingen. We hielden ons aan het standpunt uit de Lonely Plant van 3.000 IDR per km., de rit is ongeveer 4 km. dus een bedrag van 12.000 IDR leek ons acceptabel. De becak-rijder die ons aansprak kwam met een openingsbod van 20.000 IDR (ter informatie: ongeveer E.1,75 voor een afstand vergelijkbaar met Etten-Leur-Prinsenbeek) en wij plaatsten het tegenbod van 10.000 IDR. Uiteindelijk de deal afgerond voor 15.000 IDR en het mannetje sprong op zijn becak en bracht ons in een stief kwartiertje naar de Prawirotaman Area. Hier stapten we bewust uit in de verkeerde straat en gingen op ons gemakje de wijk verkennen. We kwamen langs een basisschooltje waar de schoolgaande kinderen door ons heen renden. Na het afrekenen van de becak-rijder dachten de kindjes dat we voor Sinterklaas speelden en spraken ons aan met 'Sir, money, money'. Goed, zo gierig als we zijn liepen we koeletjes door maar we werden achtervolgd door ze. We konden de aanlokkelijke blikken niet weerstaan en we beloonden de drie overgebleven kindjes met een ECHTE Unitas'30 pen (Richards voetbalclub). De twee jochies maakten zowaar ruzie om de pen, maar Richard onderbrak ze en sprak de wijze woorden: Dua (= twee). De jongens begrepen de ernst van de situatie, sloten vrede en sprongen een gat in de lucht van geluk alsof ze het nieuwste spelletje op de Playstation hadden gekregen. Erg indrukwekkend... hoe gek dat eigenlijk ook klinkt.

Tijdens de rit op de becak viel ons al gelijk op hoe schoon Yogya is ten opzichte van Jakarta. Nadat we nog een keer met twee andere becak-rijders op en neer waren gereden om onze tassen te halen en in onze onderkomen te leggen, was het 14u en gingen we een beetje rondkuieren door de wijk rondom het Kraton. Het Kraton is het paleis van de sultan, dat helaas al om 14u gesloten was. Niet getreurd en we liepen door de hitte verder naar de Pasar Ngasem (vogeltjesmarkt). Daar aangekomen werden we rondgeleid door een local die ons snel richting de afdeling "Overige dieren" bracht. Uilen, konijnen, schorpioenen, slangen, vleermuizen, je kunt het zo gek niet bedenken en het zat in een kooi(tje). Zielig, zeggen wij dan. En tuurlijk, dat is het ook. Maar toch gaan we ermee op de foto...

Hierna waren we zo bekaf dat we weer even een rondje gingen kuieren en ons neerploften op een zitbankje tegenover de Gedung Negara. Hier werden we aangesproken door drie scholieren die (zogenaamd?) voor hun Engelse les een aantal opdrachten moesten uitvoeren. We werden allebei geinterviewd in gebrekkig Engels en nummer 3 legde deze heugelijke gebeurtenis vast op de camera van zijn GSM. Nadat de sterren waren geinterviewd, kwamen de straatmuzikanten die door Latoya vakkundig werden afgewimpeld. We liepen over de Jl. Malioboro naar de Sosrowijayan Area waar we een geschikte plaats om te eten bemachtigde. Buikje rond en weer gaan met die banaan. Over bananen gesproken, het gerecht werd afgesloten met warme pisang goreng in chocoladesauce. We waren daarna zo uitgeput dat we terug naar onze gueshouse gingen en daar een tour naar de Borobodur en Prambanan vastlegden voor dag 3. Daarna op tijd naar ons bed, want om 8.30u ging de wekker.

Inmiddels zijn we terug van onze tour en het was erg... warm! We werden vanochtend keurig om 04.00u gewekt door de plaatselijke moskee, waarna om 06.30u de stratenmakers definitief een einde aan onze nachtrust maakten. We lieten ons hier niet door uit het veld slaan en stonden vrolijk op. We togen langzaam richting ontbijt waarna stipt om 10.00u onze privechauffeur met Engels sprekende privebijrijder arriveerden. We stelden ons aan elkaar voor en reden naar de Prambanan. De Prambanan is een Hindoeistisch tempelcomplex dat bestaat uit meerdere tempels. Door de aardbeving van 2006 waren een aantal tempels verwoest en zijn inmiddels in renovatie. Na de Prambanan reden we naar de Borobodur, dat een Boedistische tempel is. De Borobodur bestaat uit 1 grote tempel dat opgebouwd is uit verschillende lagen die gelijkstaan aan de niveaus waarop iemand geleefd heeft (kort gezegd is het laagste niveau een slecht en hoogste niveau is een goed leven). De traditie is om daar drie rondjes per laag te bewandelen van onder naar boven. Wij hielden het bij 1 rondje op het hoogste punt. Bij aankomst bij de Borobodur werden we min of meer aggressief benaderd door straatverkopers en bedelaars. Inmiddels zijn we gelouterd in deze praktijken en worstelden we ons ook keurig voorbij deze hindernis.

Het is hier nu 19:00u en tijd om, weer, te eten. Morgenochtend vertrekken we om 08:00u richting Malang, onze derde bestemming. Vanuit Malang willen we een tour naar de Bromo vulkaan maken en wie weet wat nog meer. De bedoeling is om na Malang naar Lombok te gaan en vervolgens naar Bali. Maar dat zien we allemaal nog wel, tenang!

De groeten!